h2 class="sidebar-title">Links muziekgek: februari 2007

muziekgek

Music is my first love, op deze weblog geef ik verslag van muzikale zaken waar ik mee bezig ben. Dat kan een internet adres zijn, een artiest of andere onderwerpen die met muziek te maken hebben.

zaterdag, februari 24, 2007

Nog nooit van gehoord




Al Viola (1919-2007) grew up in Brooklyn, New York, and got his start playing the guitar by learning the basics from his mother and older brother. As a teenager he listened to and learned from to the work of Charlie Christian and Oscar Moore.




In 1941 he entered the army and was assigned to play in the army band, in Sacramento, CA. There he met a young piano player, Page Cavanaugh, and the Page Cavanaugh Trio was formed.




When their army duty was over, the Page Cavanaugh Trio moved to Los Angeles where they began playing local clubs and recording. A number of Trio recordings come out of this period on the RCA Victor, Signature and ARA labels. These early recordings always included a nice solo by Al Viola.




In 1946, the Page Cavanaugh Trio accompanied Frank Sinatra to New York where they played nightly behind Sinatra at the Waldorf Astoria Hotel. During this same period the Cavanaugh Trio made a couple of recordings with Sinatra (That's How Much I Love You and You Can Take My Word For It Baby) both of which enjoyed broad distribution due to Sinatra's popularity. And, like the Cavanaugh Trio recordings the Sinatra recordings included a solo by Al Viola.




Later that same year Al Viola took up residence again in Los Angeles and settled into the music scene there. He played with Bobby Troup and Buddy Collette, toured and recorded with Julie London and played in the great Harry James Band of that period. He was also in high demand in the recording and television studios where he worked with Ray Anthony and Steve Allen. During this time Al Viola began playing with Frank Sinatra again, and this association continued for many years.




Al Viola took up the classical guitar in the late 1940's and in the next three decades made the solo guitar recordings for which he was best known; Solo Guitar, Guitar Lament and Alone Again. The solo recordings showed the remarkable versatility and musicianship of Al Viola. And, when taken in the total context of 50 plus years of music making, they completed the picture of a musician who was an early pioneer of the electric guitar, was able to swing with the best of them (check out his comping on Riviera from the 1958 Flute In Hi-Fi), provided backup for the best singers of the day, and could stay in the background providing solid rhythm for other soloists.




Well into the 21st century Al Viola stayed active in the LA music scene. He was frequently heard at places like Monteleone's West and the 72 Market Street Restaurant.







©Copyright 1998 - 2007 Classic Jazz Guitar

vrijdag, februari 16, 2007

James Hunter

Het volgende interview komt uit het TV programma Vrije Geluiden, het is van Oktober 2006:


James Hunter
Als de blanke man op het podium gaat zingen zijn veel mensen verbaasd! Ze hadden een zwarte zanger verwacht. En ouder bovendien, zijn liedjes lijken uit het midden van de vorige eeuw te stammen. DE muzikanten die hem begeleiden zijn: James Hunter: guitar, vocalsDamian Hand: tenor saxChris Karlic: baritone saxRene Hart: bassDarren Beckett: drumsJared Samuel: keyboards
H: Welkom, Mr Hunter. Het is 'n ongelooflijke CD. Als je je ogen dichtdoet en ernaar luistert, raak je in de war. Je weet niet wie er aan 't zingen is.J: Ik zelf soms ook niet. H: Heel goed, dat je jezelf vergeet. Je verwacht 'n zwarte Amerikaanse soulzanger. En jij bent 'n blanke Engelsman. Hoe zit dat?J: Iets misgegaan met m'n genen, misschien. Ik had gewoon geen zin in Engelse muziek. Geen sterke traditie.H: Waar komt 't vandaan, van platen die je goed vindt?J: Ja, zeker. Die liet ik uit de VS komen. Ik leerde 't dus van platen nummers waar ik als jongen al naar luisterde.H: Zoals Sam Cooke? Misschien kunnen we 'n stukje Sam Cooke horen. Om de gelijkenis te horen.J: Hoe kan 't ook anders? <...draw back your bow.> J: Hij is de meester. H: Je CD staat vol met liefdesliedjes.J: Bezwaren? Volgende keer misschien. H: En je tekent prachtig. Ben je ook tekenaar? J: Dat doe ik al sinds m'n vijfde. Dit zijn levensechte portretten van de band.H: Dat lijkt me ook. Dit is toch je echte band?J: Dit is de band. Het oorspronkelijke geheel.H: Ja, zij staan erop. We hadden drie maanden geleden al 'n afspraak. Maar toen moest je naar de Dus werden wij overgeslagen.J: Ja, maar deze keer heb ik hem afgezegd.H: Dus dit doe je, tekenen en...J: Een verknoeide jeugd.H: Je hebt naam gemaakt als muzikant. Met Van Morrison heb je veel gewerkt. Ja, en we hebben 'm laatst nog gezien in de VS. En ik heb met 'm gewerkt tussen 1991 en 1995. Geef hem even 'n handdoek. Dan maar niet. Je hebt dus lang met Van Morrisson gewerkt.J: Ja, uren achter elkaar dus. Hij had allerlei mensen in zijn programma. Junior Wells, Jimmy Witherspoon, en John Lee Hooker kwam ook vijf minuten. Daar speelde ik tussendoor, dus ik was in goed gezelschap. H: Van 'n bandlid hoorde ik dat je nu werkt met Aretha Franklin. Ja, met 'n soort uitgeklede versie van de hele band. We traden bij haar op in Baltimore. Een interessante ervaring.H: Dus deze muziek gaat in feite terug op de roots.Of zie jij dat niet zo?J: Dat denk ik wel. Het past wel in dat vakje, die stijl.H: Je hebt ook gespeeld op 't North Sea Jazz Festival en hier. Ik heb je hier in 't Bimhuis gezien. Haal je die genres wel eens door elkaar? Dat je in jazzclubs speelt, en...J: Welk genre je speelt, wordt bepaald door waar je speelt. Dus als we in een countryclub spelen, doen we western music. Het is één pot nat, allemaal muziek. Maakt niet uit. Je past je aan aan de plek. H: Deze CD, , was denk ik de eerste LP die ik ooit had. J: Goeie keus.H: Bij toeval. En hij klinkt nog zo fris... Ik weet dat Van Morrison deze plaat met simpele apparatuur heeft opgenomen. Hij is analoog opgenomen, deze plaat. J: Ja, de onze ook. Dat was 'n 'n bijzonder opnameprocedé. Vroeger niet, toen deed iedereen 't zo. Maar nu hebben we 'n stap terug gedaan. Analoog was gewoon en nu is 't ongewoon. H: Blijkbaar wel. J: Om 't evenwicht te herstellen moeten we 't misschien weer op de goeie manier doen. Het voelt anders. H: Het klinkt beter en is natuurgetrouwer. Het klinkt zoals je het speelde.J: Het helpt enorm. H: Je gitaarspel heeft ook een rauwe frisheid. J: Omdat ik pas weet wat ik doe als 't klaar is. H: Heb je helemaal de vrije hand als je speelt? J: Ja, al zitten er een paar noten in één solo die van tevoren bedacht waren. Maar verder doe ik m'n ogen dicht en hoop er 't beste van. H: Ik weet dat je ooit 'n duet hebt opgenomen met Van Morrison. Heb je je gitaar hier? Kun je iets spelen? Wat je 't leukste vond om te doen met Morrison of zo. J: Eentje ervan is op single uitgekomen. Een liedje van The Drifters. Enzovoorts. H: James Hunter, hartelijk dank. Je treedt niet meer op, vanaf 15 oktober. J: Nee, ik neem vakantie. H: Heel erg bedankt.

(c)hansspeekenbrink

Video
James Hunter bij Vrije Geluiden afl 7 deel 2 uit VG 15 10 06
James Hunter zingt in Vrije Geluiden deel 1 uit VG 15 10 06
Links
Website James Hunter

Leer hier James kennen

donderdag, februari 08, 2007

Review sites

Beoordelingen van cd's zijn te vinden op www.musicmeter.nl .Hier kunnen muziekliefhebbers zelf oude en nieuwe albums van beoordelingen voorzien. Er zijn ca. 12.000 gebruikers en er zijn inmiddels bijna 70.000 albums beoordeeld.