Stones uit de kelder

Heruitgave meesterlijk album Exile On Main Street

Mick Jagger dook diep in de archieven voor de digitaal verbeterde Rolling Stones-heruitgave ‘Exile On Main Street’ die vrijdag verschijnt.

Door
JAN VOLLAARD

Ruim veertig jaar geleden begonnen de Rolling Stones aan het album dat door veel rockliefhebbers als hun beste wordt beschouwd: Exile On Main Street. De opnamesessies in Engeland werden afgebroken dankzij de enorme belastingclaim die de Stones boven het hoofd hing. Ze gingen in vrijwillige ballingschap en hergroepeerden in Zuid-Frankrijk, waar ze in de kelder van de gehuurde villa van Keith Richards verder werkten aan hun magnum opus. De sfeer was los, de muziek klonk ruig, er waren drank en drugs in overvloed en door het gebruik van hun eigen mobiele opnamestudio was er geen tijdsdruk.

Mick Jagger (toen 27, nu 66) dook diep in de archieven, om de digitaal verbeterde heruitgave voor te bereiden die vrijdag van Exile… verschijnt. Op een extra cd met demo’s en restopnamen die in 1972 de oorspronkelijke dubbelelpee niet haalden, staan spectaculaire vondsten, zoals een door Keith Richards gezongen Soul survivor en een vroege demo van Tumbling dice, toen nog met de titel Good time women.

Jagger ging opnieuw de studio in om de ballad Following the river en de midtempto-rocker Plundered my soul af te maken, in de stijl van toen, met een nieuwe gitaarpartij van Mick Taylor. Geschiedvervalsing, zegt de een. Heel goede Stonesnummers die een verfje verdienden, zegt de ander.

Hoe dan ook, de heruitgave van Exile On Main Street vestigt de aandacht op de gouden periode van de groep die spoedig tot ‘Greatest Rock’n’Roll Band on Earth’ gekroond zou worden. The Beatles waren uit elkaar, de sixties waren voorbij en de Stones hadden Altamont overleefd, het festival met het bloedige incident waarbij een dode viel door toedoen van de Hell’s Angels.

Exile werd niet meteen herkend als een meesterwerk: sommige critici vonden het een rommelige plaat die met zijn nadruk op rauwe blues, rock en gospel een stap terug was na de scherp gesneden pophits die de Stones eerder hadden gemaakt.

Het album heeft de tand des tijds goed doorstaan. Het is juist de tomeloze mix van invloeden die de muziek zoveel levendiger maakt dan de rockmuziek van het mp3-tijdperk, waarin steeds meer naar losse tracks en minder naar complete albums met een samenhangende sfeer wordt geluisterd.